Generatio

Blog | Voor jou en voor mij

Home
Blog

Door Annette Otto-Nales op vrijdag 20 mei 2022

Daar loop ik dan. Ik heb me aangemeld als hulpouder voor een speurtocht. Terwijl ik daar loop met mijn groepje weet ik even niet waarom ik mij aan heb gemeld.

Met zes kinderen op pad. In mijn ene hand de stencils met de foto's die we moeten zoeken en ook de stencils met alle vragen. Aan de andere hand een huilend kind. Voor me de kinderen die fanatiek zoekend zijn en achter mij de twee die checken hoe langzaam ze moeten lopen voor ik ze roep. Ik ben hier gewoon niet voor gemaakt. Er zijn ouders die lijken perfect hiervoor. Allemaal happy kinderen, onderweg ruimte zat om foto's te maken en ze gaan naar huis alsof ze net een wellness bezocht hebben.

Ik ben dat niet. Ik voel onrust maar wil het ondertussen ook goed doen. Ik wil mij niet ergeren, maar doe het toch. Ik blijf vriendelijk maar baal als er weer eentje zomaar oversteekt of op de leuning van een brug gaat zitten. Is het controle, is het verantwoording, is het te druk? Geen idee. Maar ik loop door en blijf meezoeken rekening houdend met al deze meiden.

En toch heeft het ook iets moois. Zes meiden en allemaal zo anders. Om mij heen zie ik blond, bruin, zwart en rossig haar. Ik zie verschillende huidtinten en verschillende kleuren ogen. En ja, ik zie dus ook allemaal eigen karakters. Uniek gemaakt.

De speurtochtvragen gaan over Pasen. De kinderen leren onderweg over Jezus die aan het kruis stierf maar gelukkig na drie dagen weer opstond. Die de dood overwon. Alle gevonden letters vormen een zin: Jezus leeft voor jou en voor mij.

Voor jou die oversteekt zonder te wachten
Voor jou die op de leuning van een brug zit
Voor jou huilend aan mijn hand
Voor jou die vooruit rent
En voor mij, die het even nodig heeft dit te horen!

Het is twee uur en ik sta bij school te wachten op mijn dochter. Eén van de zes meiden komt de school uit rennen en ziet mij staan. Ze kijkt mij aan en zegt met een blij gezicht: de speurtocht was echt leuk! Waar maak ik mij nog druk om.